Afwerking met gevelplaten

In Nederland wordt deze methode veelvuldig toegepast bij het na-isoleren van woningen en andere gebouwen. Er wordt aan de buitenkant van de gevel isolatie aangebracht en daar overheen wordt nieuwe gevelbeplating aangebracht. Bij de natte methode wordt uiteindelijk een combinatie van mortel en sierpleister aangebracht. Het isoleren van de grote oppervlakte van de buitengevel heeft een forse besparing op energiekosten tot gevolg. Veel woningen van 30 jaar of ouder zijn onvoldoende ge soleerd en verliezen relatief veel warmte via de gevel waardoor bijstoken noodzakelijk is (met alle hoge energiekosten van dien).

De ondergrond moet voldoende stevig zijn om de gehele nieuwe isolatieconstructie te dragen. Zover mogelijk dient de ondergrond op bepaalde punten gerepareerd te worden zodat er een zo vlak mogelijke muur ontstaat. Tevens dient de constructie droog te zijn voordat de nieuwe isolatie geplaatst gaat worden.

Een belangrijk onderdeel van droge gevelisolatie is de ventilatieruimte van minstens 2 cm tussen de uiteindelijke gevelbeplaring en de isolatie. Deze spouw is noodzakelijk omdat het heel moeilijk is om bij droge gevelisolatie een lekvrij resultaat te krijgen. Via de spouw kan dan eventueel binnengedrongen vocht weer verdampen.

Er zijn verschillende bevestigingsmethodes (fabrikant- en materiaalafhankelijk) en vele soorten gevelbeplating die men uiteindelijk kan toepassen. Er kunnen bijvoorbeeld glasachtige elementen worden geplaatst, maar ook betonplaten, hout (triplex, waterbestendig), kunststof, natuursteen etc. De detaillering is vaak belangrijk in verband met het schoon kunnen houden en maken van de gevelbeplating.